Blog Jennifer – Pole Pole beach

Hoi, ik ben Jennifer Nannings van Passie voor Italia. Momenteel verblijf ik 2 maanden in B&B Little Dolce van Joëlle in Lecce. Graag vertel ik je over mijn avonturen. Vandaag het strand, de bus en flirten.

Lecce al mare

Lecce is een fantastische stad in de hak van de laars. De stad ligt niet aan zee, maar ligt wel dichtbij verschillende prachtige baaien en stranden aan de rechter en linkerkant van Lecce. Één van de strandjes aan de rechterkant is Pole Pole Beach. Hier ben ik naar toe gegaan.

Moon en haar gezin

In de B&B Little Dolce van Joëlle, ontmoet ik veel gasten. Geweldige mensen met ieder zijn of haar bijzondere verhaal. Zo ontmoette ik Moon en haar gezin. In de tijd dat ze hier waren hebben we veel besproken. Diepgaande gesprekken over het leven, maar ook gezellige gesprekken waarbij we hard hebben gelachen.

Omdat ik in Lecce geen auto tot mijn beschikking heb, vroegen ze mij of ik mee wilde rijden naar het strand. Ik wilde die dag toevallig voor het eerst met de bus naar het strand gaan. Je begrijpt dat de keuze snel gemaakt was.

Turquoise water

Op naar Pole Pole Beach aan de Adriatische kust. Eerst rijden we langs hun favoriete bakker Schipa, een familiebedrijf aan de Via Taranto, 27 in Lecce om heerlijke broodjes, zoete dolce en koude gerechten in te slaan. Deze traditie neem ik zeker over wanneer mijn man, mét auto, naar Lecce komt.

Fons, de man van Moon, parkeert de auto zonder extra kosten te hoeven betalen op een terrein achter het strand.

Het is al erg druk op de parkeerplaats, en we waren blij dat we vroeg waren vertrokken. De zongebruinde Paolo van Denise Beach brengt ons de gereserveerde ligbedden en parasols, even later liggen we dan eindelijk. En hoe! Helemaal vooraan bij het water. Niemand voor ons, vrij uitzicht op de zee. Moon had van tevoren, in haar beste Italiaans, al gereserveerd. Heel slim! In de week van Ferragosto (nationale feestdag in Italië) is het namelijk altijd enorm druk aan de kust.

Joëlle vertelde mij al dat het water heel mooi is. Niet zo mooi als aan de Ionische zee (links van Lecce), maar wel de moeite waard om te bezoeken. Nou, ik was onder de indruk bij het zien van het water! Vaak ben ik aan de Adriatische kust geweest en lang niet altijd tevreden over de kwaliteit van het water. Maar dit… wow…. echt blown away! Turquoise kleurig water, het lijkt wel Curaçao. Een klein paradijsje.

Het is erg warm, +35 graden, maar het windje maakt het goed. We zijn er de hele dag gebleven. In het barretje lekkere cappuccino’s gedronken en later een koele Aperol Sprits. Ja natuurlijk, als je op het strand bent is een cocktail toch het allerlekkerst.

Dit was echt een perfecte dag.

Porto Cesareo

Wanneer ik later die avond aanschuif bij Caffè dell’Anfiteatro en Denise de eigenaresse spreek, kijkt ze mij vreemd aan. Pole Pole is in haar ogen lang niet het mooiste strand. Dan moet ik aan de linkerkant van Lecce zijn aan de Ionische zee. Porto Cesareo. Het water is daar nog helderder en mooier van kleur. Nog mooier! Nou dat wordt wat, ik was nu al onder de indruk. Die kant ga ik dus zeker nog op. Misschien dan met andere gasten of wanneer mijn man in Lecce arriveert, want met de bus is dat net wat te ver.

Hoge golven

Leuk om te weten is dat Italianen niet van hoge golven houden. Ze checken van te voren van welke kant de wind komt en besluiten dan waar ze heen gaan. Naar de kust in het westen of de kust in het oosten. Hoe hoger de golven hoe minder Italianen je tegenkomt op het strand. Buiten het feit om dat de meeste Italianen echte strandliefhebbers zijn, zijn ze ook veeleisend. Vaak zijn de stranden daarom netjes en schoon.

Pole Pole Beach

Na deze dag ben ik nog vaak met Moon en haar gezin meegegaan naar de kust. Soms door de week, want dan was het rustig.

Fijn om dan te wandelen naar het openbare strand en foto’s te maken. De Italianen genieten van een rustige stranddag.

Op zoek naar schelpen met een gaatje. Om thuis mooie kettingen van te maken.

Natuurlijk zijn we ook allemaal wel een keer goed verbrand. Een harde wind laat je helaas wel eens vergeten om je extra in te smeren. Nu na 5 weken ben ik al heerlijk bruin geworden. Zelfs mijn immer witte benen krijgen een lichtbruine kleur.

Mocht je in de buurt zijn en willen reserveren:

Via Jesolo sn, Torre Rinalda Lecce

Telefoonnummer Paolo: 0039-3479796513

Bus Torre Chianca

Nadat Moon en haar gezin zijn vertrokken is het toch echt tijd om met de bus naar de kust te gaan. Ik werk 5 dagen en in die 2 vrije dagen wil ik heel graag zwemmen en met mijn voetjes in het zand woelen. Dus andiamo, laten we gaan.

Bij Castello Carlo V stap ik in de bus naar Torre Chianca. Ieder half uur gaat de bus, dat is goed te doen. Het is een klein half uurtje rijden. In de bus zitten Italianen, een enkele verdwaalde toerist en verder veel strandverkopers van alle nationaliteiten.

In het gangpad staan grote vuilniszakken en tassen met kleding, badlakens en grote kleden. Tegen de banken enorme platen volgestopt met zonnebrillen, hoofdbanden en sieraden. Een van die verkopers komt uit Bangladesh.

Mister Bangladesh, zoals ik hem even noem, is woonachtig in Napels en is nu voor 3 maanden in Lecce om aan het strand zonnebrillen te verkopen. Net voordat we instappen vertelt hij mij in het kort zijn verhaal. Weg uit eigen land Bangladesh, waar zijn gezin nog woont, omdat er te weinig werk is waardoor te weinig geld. ‘Sommige mensen zijn wel vriendelijk hoor’ zegt hij, maar vaak wordt hij genegeerd of wapperen ze alleen met hun hand. Zo van, weg jij. Best triest. Hij is zo aardig. Maar wat zeggen mijn collega’s ook alweer? ‘Jen, jij vindt iedereen aardig!’ Haha, misschien is dat waar, maar zo is het leven een stuk prettiger bedenk ik mij.

Flirten op het strand

Oké ik dwaal af. Met de bus naar het strand. Iedereen in de bus draagt een mondkapje. Ik heb dit natuurlijk eerder gedaan in Nederland en dat was best benauwd. Maar in Italië met +35 graden…. Oh God, zweet, paars hoofd!

Na ongeveer 25 minuten stopt de bus voor een groot wit gebouw. Mister Bangladesh wenkt mij dat het tijd is om uit te stappen. Leuk van hem hè. Ik twijfel nog even, want dit is niet het strand waar ik met Moon en haar gezin heen ging. Maar ik stap toch uit. Direct waar de bus is gestopt is de strandtent.

Het ziet er goed uit. Schoon, groot, met een restaurantje, een bar, relaxruimte. Én, kom ik later achter, een walhalla voor ouderen die daar een kamer huren aan het strand. Er werd lekker geflirt zag ik later toen ik op mijn bedje lag en alle tijd had om iedereen te oberserven. Dus voor alle ouderen die gezellig een kamer aan het strand willen huren én ook nog eens willen sjansen, dit is de plek! Het strand ziet er ook netjes en schoon uit. Hier hou ik het zeker wel een dagje uit.

Echt genieten

Als ik eenmaal lig, zie ik dat het heerlijk rustig is op het strand. De meeste Italianen zijn alweer aan het werk én het is geen weekend. Bijna alle Italianen vieren hun weekenden namelijk aan de kust in de zomermaanden. Dus als je deze kant op komt, bewaar de weekenden dan om te bezichtigen ;). De dag vliegt voorbij. Zwemmen, lezen, schrijven. En dat de hele dag door. Oh ja, en niet te vergeten, gluren naar de flirtende ouderen haha.

Kortom een heerlijke dag aan het strand. Omdat het zo goed is bevallen ga ik dit zeker vaker doen, mits ik weer mee kan rijden naar de kust. Tja, dat is toch net iets comfortabeler ;).

Strandvlaggen

Tot slot nog een lesje strandvlaggen: